Σε ένα κρίσιμο σημείο του Ρήχιου ποταμού, στα Μακεδονικά Τέμπη, σε μια τοποθεσία γνωστή στους ντόπιους με την ονομασία Θερμά, επισημάνθηκαν ενδιαφέροντα δεδομένα οργανωμένης κατοίκησης από τη νεολιθική εποχή. Ο τόπος ήταν κατάλληλος, γιατί η φύση ήταν πλούσια σε κυνήγι, η γη ήταν εύφορη, και πρόσφερε ασφάλεια ο οχυρός λόφος που υψωνόταν στη θέση αυτή.
Ήδη από τα αρχαϊκά χρόνια επισημαίνεται η ύπαρξη θρακικού πολίσματος στην κορυφή του λόφου με την ονομασία Βορμίσκος, απέναντι και σε μικρή απόσταση από τον επίσης θρακικό οικισμό της Αρέθουσας (το σημερινό κτήμα Κάδη) όπου στα χρόνια του βασιλιά Αρχέλαου φιλοξενήθηκε ο Ευριπίδης και έγραψε τις Βάκχες του και όπου βρισκόταν ο τάφος του τον οποίο προσδιορίσαμε, στην κορυφή της βυζαντινής ακροπόλεως η οποία επιστέφει τον φυσικό λόφο, στη θέση της μεσαιωνικής κινστέρνας.
Ο βυζαντινός οχυρωμένος οικισμός, που διαδέχθηκε το αρχικό ρωμαϊκό οχυρωμένο castrum, συνέχισε τον ιστορικό του βίο και τον 10ο αιώνα, οπότε και σημειώνει ιδιαίτερη άνθιση και μεταφέρεται στη θέση αυτή η υπνώττουσα επισκοπή Λητής που μετονομάστηκε επισκοπή Λητής και Ρεντίνας.