Από καιρό σε καιρό, κάποιος ιδιόρρυθμος ερευνητής πήγαινε αντίθετα με το ρεύμα και υποστήριζε το αντίθετο, πως ο άνθρωπος θάταν καλύτερα να άκουγε με μεγαλύτερη προσοχή και προθυμία τα ένστικτά του.
Ένα μέρος της απλοϊκής αυτής θεωρίας ήρθε στο φως με το μεγάλο ρεύμα των ιδεών που ζωοπήρωσε ο 18ος αιώνας με τους διαφωτιστές. Πρόκειται όμως για ένα παράδοξο και τίποτα περισσότερο παράδοξο, λαμπρό, ίσως, αλλά σφαλερό, γιατί η πραγματικότητα, τόσο η ομαδική όσο και η ατομική, που δίνει καθημερινά μια κατηγορηματική διάψευση αυτής της φυσιολατρικής και συναισθηματικής σύνθεσης. [...] (Από την έκδοση)